I hate it when people call me Anorexic. Siguro nga I have eating and weight issues, but I'm not...

Okay, time for a little confession Kaye…

Nung nasa Los Banos pa ako (and alam ito ng dormies ko) may mga pagkakataon na hindi talaga ako kumakain ng kahit na ano except for oatmeal and wheat bread cos if I eat other food, ivo-vomit ko lang rin. I always ask them kung tumataba ba ako or what and kung positive ang sagot nila, nade-depress talaga ako at hindi kakain. Nagkaroon din ng time na for every meal either 2 pcs lang ng almond cookie or banana (usually with coffee or swissmiss) ang kinakain ko, etc.

Kadalasan kasi, ang mga taong may eating issues, hindi lang nila kinocontrol ang pagkain nila because they wanna lose weight or whatever, but because yung pagkain lang yung bagay na kaya nila i-control. the more na pumapayat sila, feeling nila invincible sila... Inaamin ko minsan ganun yung nararamdaman ko, pero sakin naman feeling ko nakakaganti ako sa mga tao na nangbibwisit sakin pag nakakapag lose ako ng weight. Basta isang araw, nag decide na lang ako na magpapayat ako and I'll do anything...

I dont want to be thin, hindi ko hinahangad ang 23-inch na tiyan or whatsoever. just that galing na ako doon, ayoko ko nang ma-experience ulit. Pinaghirapan ko kung ano man ako ngayon at gusto ko na i-maintain yun. Siguro minsan sumosobra yung mga ginagawa ko para lang magawa yun, but you know Im really scared of getting fat. Kasi pag naalala ko lang yung dati, argh... masisi niyo ba ako? :(

Ngayon, thank God, 6 months na hindi bumabalik ang aking "vomit period", unstable ang weight, hindi na nakakapag-exercise, im eating more (than my usual) and surprisingly hindi ako tumataba (at least I think). Im super duper happy. Sure, conscious pa rin ako, but Im all good now. :)

haay, ano ba pinaggagagawa ko?